അമേരിക്കന് ചോപ്സി...
മൊബൈല്ഫോണ് കേടായി.. സ്പീക്കര് രണ്ടും അടിച്ചു പോയി... ആകെ ഡെസ്പ്.. അടുത്തുള്ള നോക്കിയയുടെ സര്വീസ് സെന്റര് ഇല് കൊണ്ട് ചെന്നപ്പോള് പറഞ്ഞു, നന്നാക്കാന് രണ്ടാഴ്ച സമയം പിടിക്കും.. അല്ലേല് വിലെ പരലില് ഉള്ള ഹെഡ് ഓഫിസ്ല് കൊണ്ട് ചെല്ലണം...
എനിക്കാണെങ്കില് ആ ആഴ്ച നാട്ടില് പോകാനുള്ളതാണ്.. കയ്യില് വേറെ ഫോണ് ഇല്ല.. പെട്ടന്ന് തന്നെ നന്നാക്കി കിട്ടണം.. ഞാന് ദയനീയമായി റോയിച്ചനെ നോക്കി..
റോയിച്ചന് പറഞ്ഞു " ഡാ നമുക്ക് വിലെ പരലിലൊട്ടു പോയേക്കാം.. അവിടമൊക്കെ ഒന്ന് കണ്ടിരിക്കുവേം ആകാമല്ലോ.."
ലോക്കല് ട്രെയിനില് വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് കയറിപ്പറ്റി... ആ ഒടുക്കത്തെ തിരക്കിനിടയില് അന്തരീക്ഷത്തില് ഒരല്പം ഇടം കിട്ടി... ഒരു വിധത്തില് ദാദര് എത്തി... ആകെ പത്തു മുപ്പതു സെക്കന്റ് ആണ് സമയം ഉള്ളത്.. അതിനിടയില് ഇറങ്ങാനുള്ളവരെല്ലാം ഇറങ്ങുകയും കയറാനുള്ളവരെല്ലാം കയറുകയും വേണം.. ഒരു തരത്തില് ഡെമോ ഒക്കെ കാണിച്ചു ഇറങ്ങി.. പിന്നെ ഒരു ഫീയറ്റ് ടാക്സി ഒക്കെ പിടിച്ചു നേരെ വിലെ പരലിലെയ്ക്ക് വെച്ച് പിടിച്ചു.. പണ്ട് നമ്മുടെ നാട്ടിലൊക്കെ ഉണ്ടാരുന്ന പ്രീമിയര് പദ്മിനി ഇല്ലേ.. അത് തന്നെ സാധനം.. അങ്ങനെ ഒടുവില് ലക്ഷ്യ സ്ഥാനത്ത് എത്തിച്ചേര്ന്നു..
അവിടെ ചെന്നപ്പോള് വീണ്ടും ഡെസ്പ്.. അവിടെയും എടുക്കും മിനിമം ഒരാഴ്ച എങ്കിലും.. ആകെ കലിപ്പ്.. രാവിലെ മുതല് ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല.. വയറ്റില് കാറ്റ് കയറാന് തുടങ്ങിയിട്ട് കുറച്ചു നേരം ആയി.. ഫോണോ നന്നാക്കാന് പറ്റിയില്ല.. പട്ടിണി കൂടി കിടക്കണ്ടല്ലോ എന്ന് വെച്ചു ഡൊമിനൊസ്, പിസ ഹട്ട് തുടങ്ങിയവയുടെ മുന്നില് കൂടെ കറങ്ങി, കണ്ടാല് മോശം പറയാത്ത ഒരു ലോക്കല് സെറ്റപ്പ് ല് ചെന്ന് കയറി..
മെനു നൊക്കീട്ടു ഒന്നും മനസിലാവുന്നില്ല...നമ്മുടെ നാട്ടില് തിന്നാന് കിട്ടുന്നതായിട്ടോന്നും ഇല്ല.. ഒടുവില്അവസാനം രണ്ടും കല്പ്പിച്ചു അവന്മാരുടെ ഒരു ബിരിയാണി പറഞ്ഞു.. ഡെക്കാന് സ്റ്റൈല്..
ഞാന് നോക്കിയപ്പോള് റോയിച്ചന് ഒരു അന്തവും കുന്തവും ഇല്ലാതെ മേനുവിലെയ്ക്ക് കണ്ണുംനട്ട് ഇരിപ്പാണ്..
ആദ്യമായി കാണുന്ന പേരുകളെല്ലാം ആശാന് മനസ്സിരുത്തി വായിക്കുന്നു.. ഒടുവില് വളരെ അധികം ആശങ്കകളോടെ ഒരു ഐറ്റം തിരഞ്ഞു പിടിച്ചു.. അമേരിക്കന് ചോപ്സി നൂടില്സ്.. ഞാന് കേട്ടിട്ട് പോലും ഇല്ല.. ഞാന് ചോദിച്ചു " ഇത് തന്നെ വേണോ റോയിച്ചാ? " ...
" വേണം" ഉടന് മറുപടി വന്നു...
ഞാന് :" ഈ സാധനം എങ്ങനെ ഇരിക്കും?"
റോയിച്ചന് : " അറിയില്ല.. എങ്കിലും പേര് കേട്ടിട്ട് കിടിലന് ആണെന്നാ തോന്നുന്നത്.. ഇങ്ങനെ അല്ലെ പരീക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നെ.."
ഞാന് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ലപ്പോ ലതാണ് കാരണം.. പേരില് ഒരു അമേരിക്ക ഉണ്ട്.. ( ലെവന് പണ്ടേ ഒരു ഫെഡറല് ചായ്വ് ഉള്ള ഒരു ബൂര്ഷ്വാസി ആണ്.. അവന്റെ വീട്ടുകാര് എല്ലാരും അമേരിക്കയില് സ്ഥിരതാമസം ആണ്)
ഒടുവില് കാത്തിരുന്നു കാത്തിരുന്നു ആ മഹത്തായ സാധനം എത്തി..
പത്തല് പോലത്തെ നൂഡില്സ്... ശരിക്കും വെന്തിട്ട് പോലും ഇല്ല.. അതിന്റെ മണ്ടയ്ക്ക് എന്തെരെല്ലാമോ സാധനങ്ങള് കോരി ഒഴിച്ചിരിക്കുന്നു.. അതില് ഒന്ന് സോസ് ആണെന്ന് മനസ്സിലായി.. പിന്നെ കുറെ പഴങ്ങളുടെ കഷ്ണങ്ങളും.. അന്നേരം റോയിച്ചന്റെ മുഖം ഒന്ന് കാണേണ്ടത് തന്നെ ആയിരുന്നു.. ആ തിരുമുഖത് നവരസങ്ങളും വിരിഞ്ഞു.. ഞാന് ഒരു ശകലം രുചിച്ചു നോക്കി..
ത്ഫൂ ....
വായില് വെക്കാന് കൊള്ളില്ല..
ഒടുവില് ഞാന് മേടിച്ച ബിരിയാണിയുടെ പകുതി ആ പാവത്തിന് കൊടുത്തു..
ഉള്ളത് കൊണ്ട് വിശപ്പടക്കി ഞങ്ങള് സ്ഥലം കാലിയാക്കി...
വാല്കഷണം: ഞാന് കേടായ മൊബൈല് ഫോണും കൊണ്ട് നാട്ടില് പോയി മടങ്ങി..
തിരിച്ചു വന്നപ്പോള് താമസിക്കുന്ന ഫ്ലാറ്റിന്റെ അടുത്തുള്ള ഒരു മൊബൈല് കടയില് നന്നാക്കാന് കൊടുത്തു.. ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് നന്നാക്കി കിട്ടുകയും ചെയ്തു..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Appo Unnichan mobile vangan poyittu Deccan style biriyani vangi ponnu alle... kollaa.... nalla lakshyabodham.... :)
ReplyDeletessho thenga Sowmaya udachallo...
ReplyDeleteപോട്ടെ...കൊള്ളാം :)
really funny man, keep posted more
ReplyDeleteബൂലോകത്തേയ്ക്ക് സ്വാഗതം. എഴുത്ത് കൊള്ളാം
ReplyDeleteഉണ്ണിച്ചന് ആദ്യമായി ആനപ്പുറത്ത് കയറിയ കഥ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ?ഇനി അത് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു..............
ReplyDelete